Τo 1999 o Αρσέν Βενγκέρ πέρασε οριστικά στη σφαίρα του μύθου στο ποδόσφαιρο όταν ζήτησε να ξαναγίνει το παιχνίδι της Αρσεναλ με τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ για το Κύπελλο Αγγλίας επειδή η ομάδα του σκόραρε το δεύτερο γκολ χωρίς να τηρήσει τον άγραφο νόμο του fair play.Η αγγλική ομοσπονδία είχε αιφνιδιαστεί. Το ίδιο και ο Τύπος, αλλά μπροστά στο κοινό συμφέρον τού να προστατευθεί η έξωθεν καλή μαρτυρία ενός παιχνιδιού– στο κάτω κάτω της γραφής όπως είναι το ποδόσφαιρο– και όχι ενός ζητήματος υψίστης σημασίας ή εθνικής ασφαλείας, η πρότασή του έγινε δεκτή. Η Αρσεναλ ξανανίκησε τη Σέφιλντ και η ζωή συνεχίστηκε.
Το Σάββατο το βράδυ, στον αγώνα του Ατρομήτου με τη Λάρισα, ζήσαμε την πιο κλασική περίπτωση άκυρου γκολ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Λουτσιάνο όχι μόνο δεν έκανε μαγκιά, αλλά υποβίβασε και τη νοημοσύνη όποιου ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα. Σε μια νέα εποχή, στην οποία προσπαθεί εδώ και δύο χρόνια να μπει η Σούπερ Λίγκα, τέτοιες ενέργειες απλώς βάζουν δυναμίτη στα θεμέλιά της.
Ο Γιώργος Σπανός, ο ιδιοκτήτης του Ατρομήτου, είναι ένα νέο παιδί, έξυπνος, δυναμικός κι έχω την άποψη ότι αγαπά το ποδόσφαιρο. Περίμενα μέχρι χθες το μεσημέρι που γράφονταν αυτές οι γραμμές να έχει τοποθετηθεί επίσημα καυτηριάζοντας την ενέργεια του Λουτσιάνο. Δεν περιμένω κανέναν από το ελληνικό ποδόσφαιρο να έχει την ευαισθησία του Αρσέν Βενγκέρ. Ζητώ όμως οι εταίροι της Σούπερ Λίγκας να έχουν ειλικρινείς προθέσεις μεταξύ τους. Με το χέρι στην καρδιά, στην επόμενη συνεδρίαση θα μπορέσει να δει στα μάτια ο Γιώργος Σπανός τον Κώστα Πηλαδάκη; Η ερώτηση είναι ρητορική και δεν αναμένω απάντηση. Δεν είναι η ενέργεια του Λουτσιάνο που θα καθορίσει την αξιοπιστία στο ποδόσφαιρό μας. Ηταν όμως μια τεράστια ευκαιρία να την κρατήσουμε σε ένα επίπεδο, γιατί δεν μιλάμε για λάθος εκτίμηση σε μια φάση «ήταν, δεν ήταν πέναλτι» ή «πέρασε, δεν πέρασε τη γραμμή», μα για μια καραμπινάτη παραβίαση.
Αν ο διαιτητής Ζολώτας έχει ευαισθησίες, θα πρέπει ήδη να έχει παραδώσει τη σφυρίχτρα του και να μη μας ταλαιπωρήσει άλλο. Εδώ ισχύει ο τίτλος του Σεραφείμ Φυντανίδη προ 20ετίας στην «Ελευθεροτυπία» σχετικά με τη συμμετοχή του συγχωρεμένου Κουτσόγιωργα στο σκάνδαλο Κοσκωτά «ή άσχετος ή βλαξ, πάντως το ίδιο επικίνδυνος». Οσο για το αν θα μπορούσε ποτέ να πέσει στο τραπέζι μια α λα Βενγκέρ πρόταση επανάληψης του αγώνα; Οχι, στην Ελλάδα ζούμε και δεν τρέφω αυταπάτες.
Τουλάχιστον περίμενα να ακούσω μια συγγνώμη από τους πρωταγωνιστές και όχι τις φθηνές δικαιολογίες με βάση το μακιαβελικό στυλ «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Μίλησαν για μια «έξυπνη κομπίνα», την οποία δουλεύουν στις προπονήσεις, την πανηγύρισαν κιόλας και ζήτησαν την ανάλυση της φάσης στην τηλεόραση για να δούμε πώς τους «ξεγέλασαν» όλους.
Δεν χρειάζομαι κανένα ριπλέι και καμία «εξονυχιστική» εξέταση για να καταλήξω στο τι ακριβώς έγινε. Το μόνο που έχω να πω είναι ένα: λυπάμαι, αλλά τέτοιες «κομπίνες» δεν ταιριάζουν στο ποδόσφαιρο και διαλύουν κάθε έννοια του «ευ αγωνίζεσθαι».
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου