NTΑΜΠΙΖΑΣ: "ΚΛΕΨΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΕ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΣΟΥ"

Είναι γνωστό πλέον ότι από τότε που επέστρεψα στην Ελλάδα από την Αγγλία αποφεύγω να σχολιάζω τη διαιτησία. Είναι μια υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό και σκοπεύω να την κρατήσω ανεξάρτητα από προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε κατά καιρούς. Η στάση μου αυτή είναι απόρροια της πεποίθησής μου ότι ο διαιτητής ενός αγώνα, όπως και ο ποδοσφαιριστής, δεν θα πρέπει να κρίνονται από ένα ή δύο σφυρίγματα, αλλά από τη συνολική τους παρουσία μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Το πρόβλημα είναι όμως ότι τέτοιες ‘κακές’ στιγμές είναι πολλές και καθοριστικές για την έκβαση των αγώνων. Την περσινή χρονιά πολλά παιχνίδια για την ομάδα μας κρίθηκαν από διαιτητικές αποφάσεις. Δυστυχώς από ότι φαίνεται η φετινή χρονιά δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Το χθεσινό παιχνίδι με τον Ατρόμητο όχι μόνο επιβεβαίωσε τον κανόνα, αλλά θα μείνει στα χρονικά με τις παγκόσμιες πρωτοτυπίες που είδαμε όλοι, ή τουλάχιστον σχεδόν όλοι. Πιστεύω ότι η εικόνα μιλάει από μόνη της, οπότε δεν χρειάζονται άλλα σχόλια.

Αυτό όμως που με εξόργισε δεν ήταν τόσο η ήττα και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε, όσο το ότι παίκτες που αναζητούν την ευκαιρία να εκβιάσουν σφυρίγματα πέφτοντας με τη παραμικρή επαφή καταργώντας στη κυριολεξία τους κανόνες του παιχνιδιού, αναδεικνύονται από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας σε MVPs. Αυτή η επικρότηση από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας τέτοιων πρακτικών όχι μόνο στέλνει λάθος μηνύματα, αλλά είναι άκρως επικίνδυνη για το ελληνικό ποδόσφαιρο αφού επικροτεί το κλέψιμο και το ανάγει σε επιστήμη.

Δεν είναι τυχαίο πως κατά μέσο όρο στα γήπεδα μας σφυρίζονται πολύ περισσότερα φάουλ από ότι στα άλλα ευρωπαϊκά γήπεδα. Αντί λοιπόν να καταδικάσουν αυτούς που αλλοιώνουν αποτελέσματα χρησιμοποιώντας τις γνωστές πρακτικές τους επιβραβεύουν κιόλας. Είναι δύσκολο να αποφύγω τις συγκρίσεις, αλλά στην Αγγλία όταν υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές, οι οπαδοί των ομάδων για τις οποίες παίζουν οι συγκεκριμένοι παίκτες είναι οι πρώτοι που θα τις αποδοκιμάσουν. Αυτό και μόνο δείχνει τη διάσταση φιλοσοφίας που υπάρχει στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αν δεν αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ριζικά και καθολικά τότε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μιλήσουμε για πρόοδο στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Με λίγα λόγια ότι γίνεται στην καθημερινότητα μας, γίνεται και μέσα στα γήπεδα: κλέψε και παραπλάνησε αρκεί να πετύχεις το σκοπό σου. Τεράστια ευθύνη μαζί με τους διαιτητές έχουνε και οι ποδοσφαιριστές που υιοθετούνε τέτοιες πρακτικές. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον Ατρόμητο, αλλά με όλες τις επαγγελματικές ομάδες σε όλες τις κατηγορίες.

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που με αφορά όχι μόνο ως ποδοσφαιριστή, αλλά και ως άνθρωπο. Βλέποντας στην τηλεόραση τον εαυτό μου να τρέχει πάνω κάτω στο γήπεδο διαμαρτυρόμενος στους διαιτητές δεν μπορώ παρά να αισθανθώ πολύ άσχημα για την εικόνα αυτή για μένα προσωπικά, αλλά και για το λάθος παράδειγμα που μπορεί να δίνω ειδικότερα στα παιδιά. Είναι δύσκολο να συγκρατήσει κανείς τα συναισθήματα που νοιώθει κάτω από τόσο φορτισμένες καταστάσεις. Γι’ αυτό θα προσπαθήσω στο μέλλον στο μέτρο του δυνατού να αλλάξει η εικόνα αυτή όσο μεγάλη και αν είναι η απογοήτευση που μπορεί να νοιώθω και να υιοθετήσω μια διαφορετική προσέγγιση και αντιμετώπιση των προκλήσεων.